PTT'de sabah saatlerinde sıra bekleyen herkes bir şeylerden şikayetçiydi. Her biri kendince suçlu gördüğü durumlar, kuruluşlar ve insanlar hakkında sürekli şikayet ediyordu. Konuştukça daha da tahrik olduklarını görüyordum. Bunlardan bir tanesi de masrafların, giderlerin çokluğundan dem vuruyor, para kazanamadığını hatta yakında batmaktan korktuğunu ifade etmeye başladı. Onun gözlerine baktığımda gördüğüm şeyleri onunla paylaşmaya başladım ve dedim ki;
''Dostum, senin sorunun masraflar ya da vergiler değil senin asıl sorunun parayı almakla ilgili, sen parayı almayı sanki bir utanma vesilesi sayıyorsun, parayı hak etmediğini düşünüyorsun, sanki parayı aldığında karşı tarafa saygısızlık yaptığını düşünüyorsun. Seninle her pazarlık yapana hizmet fiyatını indiriyorsun dolayısıyla para kazanamıyorsun. Hatta sana fazla para vermek isteyenlerin bu isteğini de red ediyorsun, sen utangaç çekingen, hayattan korkan ve kabuğuna çekilen, kaçan bir adamsın, önce bu kalıplarını düzelt, değişmeye başla, artık kötümserliği bırak da gelirini arttırmaya başla....''
Adam şaşkın bir şekilde bana bakarak ''Evet abiciğim her söylediğin doğru, gerçekten ben aynen anlattığın gibi yapıyorum. Para almaktan utanıyorum. Ama bundan sonra senin önerilerini dinleyeceğim. Fiyatlarda indirim yapmayacağım ve gerçek fiyatı belirleyip, onu alacağım...''
Bakalım, neler yapacak, göreceğiz... Sizinle karşılaştığımda neler anlatacağım, kim bilir, her insanın farklı açmazları var öyle değil mi... Önemli olan bunların farkına vararak, değişim ve dönüşümü gerçekleştirebilmek..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder