Burada algı ve yaklaşım çok önemlidir; dediğin gibi bunu bir uyarıcı, bir yardım alma aracı olarak görürsen ve olaya sevgi ile yaklaşırsan, karanlığı, gölgeyi aydınlığa-ışığa kavuşturmuş olursun, ancak ona bir düşman ya da korkulacak yıkıcı bir güç olarak bakarsan sendeki karanliığın daha da artmaya başlamasına da vesile olduğunu görebilirsin.
Bu yüzden sevginin ışığı ile Yaradanın güçlü ışığına bağlanıp, karanlıklarımızı-gölgelerimizi aydınlatmamız; affetmemiz, barışmamız, empati yapmamız,vücudumuzun belli noktalarında tuttuğumuz çamurlaşmış duygularımızı boşaltmamız, konuşmamız küskünlükleri, içe kapanmaları, ayrıştırmayı bir yana bırakarak aslında hepimizin aynı birlik içinde yaşayan varlıklar olduğunu hissederek dışarıya aydınlığa çıkarak güneşe doğru kollarımızı açmamız bizi neşe, sevinç ve yaratıcılığa ulaştırır...
Bu her zaman kolay olmayabilir ama en azından denemek bile bizi bazı neticelere yaklaştıracak potansiyele sahiptir ki İnsan denen varlık bu potansiyelin çok fazlasına da sahiptir...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder