Kadın 'Ben yaşlıyım' diyordu ama aslında yeni çağa bakarsak orta yaşlarda sayılırdı daha 60 yaşına bile girmemişti. Yaşlandım artık diyordu. Adam onun enerji alanına baktı ve saymaya başladı;
-Kendi içine çok kapanmışsın, daha çok içinde yaşıyorsun hayatı,
-Dışarıdaki hayattan oldukça uzaklaşmışsın, sanki kaçıyorsun,
-Kendini eksik, zayıf, yetersiz ve ezik olarak tanımlıyorsun,
-Diğer insanlara göre hiç bir şeyi hak etmediğini sanıyorsun,
-Hep onlar için yaşamışsın ama kendin hep geri planda kalmışsın
-Zayıf, güçsüz, yetersiz olduğunun anlaşılmasından korkuyorsun,
-Hep vermişsin, alamayacağına kendini inandırmışsın,
-Hep diğer insanları suçlamışsın,
-Kendini bir kurban yerine koymuşsun,
-Sana bunu yapanlara kırgınsın ve de kızgınsın,
-Çok duygusalsın, iradeni yeterince kullanamıyorsun,
-Daha pek çok şey var ve bunun değişmeyeceğini sanıyorsun...
Evet dedi kadın; 'Hepsi doğru, beni bana anlatıyorsun da bu değişir mi?' Evet dedi adam; 'Sen istersen, neden olmasın? Yeter ki değişmek için izin ver, dönüşmeye hazır olduğunu göster.' Ardından ekledi; 'Gerçekten hazır mısın ve izin veriyor musun? Dönüşmek, bırakmak için.' Kadın kararlı bir şekilde 'Evet' dedi.
Süreç başladı ve çalışma uzun bir süre sonra bitti. Sakinleşmişti, gerginliği gitmişti, gözlerinde, nefesinde ve vücudundaki rahatlık ve ışık sanki dışarıyı aydınlatıyordu. Nasılsın? diye sordu adam. Çok iyiyim diye cevap verdi kadın... Gerçek suçlunun kim olduğunu düşünüyorsun artık? diye sordu adam. Kadın; 'Evet biliyorum artık, o benim, bütün olanlara ben izin verdim, hayatımı ben kendi ellerimle başkalarına teslim ettim' diye cevap verdi, kararlı bir tavırla. Gözlerini kapattı ve adam uzandığı yerde kadının üzerini şal ile örterek, şimdi biraz uyu ve dinlen diyerek odadan çıktı, gitti...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder