VALLAHİ BEN DE İNANMIYORDUM AMA...!
Dün oğlumu kuaförüne götürdüm ki oğlum o kuaförden başkasına gitmek istemiyor. Oradan çıkarken oğlum güzel annesine bir çiçek yaptırmak istedi, tam da onu yaptırırken koltuk değnekleri ile bir adam asansöre çıkmaya çalışıyordu. Birden adama ''Neyiniz var?'' diye sordum. Adam problemleri hakkında anlatmaya başladı, ona kısa bir şey yapmak istediğimi söyledim ve kabul etti... Ben de kısa bir çalışma yaptım ayak üzeri... Adam çok kontrolcü ve içine kapanıktı, vücudundaki hareketlenmeyi bir elektrik akımına benzetti... Beni iş yerine ısrarla davet etti, çiçekçide işimiz bitince yanına gittik...
Biraz denemeler yapmaya başlayınca, etrafımız diğer çalışanlarca kuşatıldı, onlar da bir şeyler istediler onlara da uygulamalar yaptık, anlattık ve bazıları yere yattılar, bazılarının baş ağrıları geçti ve bazıları kendileri ile ilgili gerçekleri dinlediler benim bakış açımdan, etraf yanyana olan işyerlerinden gelen yeni insanlarla birden kalabalıklaştı, her kes kendiyle ilgili bir şeyler söylemeye-istemeye çalışırken iş yeri sahibi de ''Çay içelim abi'' sözünü belki onlarca kez tekrarladı durdu...
Tekrar gelmemi istediler, sözler aldılar benden.. Gördüklerinden çok etkilendiler... Bir kısmı ''Vallahi ben inanmıyordum böyle şeylere'' derken deneyimleyenler ise ''Ben de ama, adam baş ağrımı geçirdi, beni yere yatırdı, oldu işte...'' diyordu şaşkınlıkla... Evet söz verdik, tekrar buluşacağız Dostlarımızla, bakalım neler yaşayacağız birlikte... Biliyorum güzel şeyler olacak.. Haydi hayırlısı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder