YA GERİ DÖNERSE O ESKİ AĞRILAR...?
Onun beli ağrıyordu, otururken yan durarak oturuyor ve kalkarken ancak bir kaç hamle ile kalkabiliyordu. Buna rağmen çay, kahve getirmek için çabalıyordu...
O kendini hep ikinci plana alıyor, daha çok etrafındaki insanların sorunları, ihtiyaçları ile ilgileniyordu. Sanki onları sırtında taşımayı alışkanlık haline getirmişti. Başkalarının dertleri ile dertleniyor, onlara hep yardım etmeye, vermeye çalışıyordu. Hep vermeye çalışmaktan almayı unutmuştu artık, ama bunu neden yapıyordu? Aslında almaya çalıştığı neydi?
Kendinin hep güçlü yanlarını göstermeye çalışıyor, ama içten içe kendindeki eksikliklerin acısını yaşıyordu. Mükemmel olmaya çalışıyor ama bir türlü olamadığını gözlemliyordu. O hep en iyi bilen, hep en çabuk olan, işleri çabuk halleden kişi olmak zorundaydı. Etrafındaki bir çok insanı da ''Ağırkanlı, yavaş ve kaygısız, fazla rahat olmakla'' suçluyordu. O bir çok insanın yerinde olsa herşey daha farklı olur gibi hissediyordu. Başka insanlar hakkında çok rahat konuşurken, kendi duygularını gizlemeyi, içine atmayı tercih ediyordu. Tamam da neden böyle yapıyordu?
Ama o kadar gergindi ki, bu onun için gündelik olağan bir hal haline geldiği için farkına bile varamıyordu. Ama ağrılar başlamıştı işte... Ne yapacağını da bilemiyordu...
Çalışma sırasında; bütün olanların farkına varmaya başladığında vücudunda bir rahatlık ve gevşemeyi de hissetmeye başlamıştı. Sanki üzerinden görünmez bir yük gitmiş, sabah tutuk olan ve sağa sola dönmekte zorlanan beli de artık rahatça döner olmuştu. Yere yattığında uzun sürede kalkamazken artık bir hamlede rahatça ayağa kalkabiliyordu.
Şaşırmıştı olanlara, inanmakta güçlük çekiyordu, ama olmuştu işte, çok rahatlamıştı... Yine de içinde her zamanki endişe hakim olmaya başlamış, denemek için bir sağ bir sola rahatlıkla çevirirken belini; ''Ya geri dönerse ağrılar ve sabahki tutukluk hali?'' diye düşünmekten de kendini alamıyordu...
Ama, bazı şeylerin farkındaydı artık... Dönüşümün gerekliliğini de anlamıştı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder