AFFEDEREK DEĞİŞİNCE ONLAR DA DEĞİŞECEK...

Affet kendini ve hayatına tüm girenleri,
Yükselirken gökyüzünde parlayan Işığa, 
Eğer görebilirsen O her yerde hem de sıcak, 
Bulutların üstünde yürü sevgiyle... 
Safralarından boşalttığın torbanı doldur,
Işığın parlak yansımalarıyla, yeniden.
Meleklerin şarkılarını dinlerken yarı uykuda yarı uyanık,
Affederek uyanma zamanı geldi bu karanlık rüyadan,
Sırtında yeni umutlarla dolu torban, hayat seni bekliyor,
Haydi ! Uyan artık.
Affederek değişince onlar da değişecek, 
Dönüşmek zorundalar, bilerek, bilmeyerek. 
Kabuğundan kurtulmuş kelebek gibi özgürce git çiçekten çiçeğe, 
Koklayarak onlara teşekkür et sana öğrettikleri için, 
Çalış bir arı gibi, topla Öz'lerinden verecekleri sevgiyi, 
Vermeyi bilirsen, mutlaka alırsın,
Affetmeyi öğrenirsen, affedilmeyi öğretirler.,
Unutma, affedemeden affedilemez, veremeden alamazsın,
Ne yapalım ? Yasa böyle...






Hüseyin Turgut SAYIN,
Bahçeşehir/İSTANBUL, 26.Ocak. 2012