YÜKSELMEK İÇİN SAFRALARINI ATARLARDI YA BALONLARIN ...

Kendini affetmekle başla işe, önce geçmişte yaptığın tüm hatalarınla barış. Unutma onların hepsi öğrenmek içindi, hata yapmadan doğrusunu nasıl öğrenebilirdin. Yaptığın hatalarla barış ve onlara teşekkür et sevgiyle öğrettikleri için. 


Sonra diğerlerinden başla affetmeye. Biliyorsun artık, onlar da hata yaparak öğreniyorlar; belki hırslarına yenildiler, belki her şey onların olsun istiyorlardı. Kimbilir belki seni küçük görüyorlardı ''Başına vur ekmeğini elinden al'' sanıyorlardı. Belki de gelişmeye açık görüp çelme takıyorlardı ayağına, kıskançlık da olabilir. Yani 'Enerji Kavgası' diyelim kısaca. Devletler bile enerji için savaşmıyorlar mı? Ama artık barışmak, affetmek, sarılmak zamanı geldi. Önce sen başla ve göster onlara.

Haydi affet, şimdi affet, şu anda affet ve at sırtından yükleri. Affetmediğin her insanı sırtında taşıdığını fark et. Kes göbek bağlarını onlarla ve feraha çık, genişle. Yola devam etmek için, yükselmek için safraları atarlardı ya balonların. Sende at torbandaki kokuşmuş, kurtlanmış ve kararmış safralarını hayatın. 


Yüksel gökyüzüne ve yıldızlara seni bekleyen ışığı gör. Bak ne güzel parlıyor, hem de sıcacık. Bulutların üstünde yürü sevgiye doğru. Doldur safralardan boşalttığın torbanı ışığın parlak yansımalarıyla yeniden. Meleklerin şarkılarını dinle yarı uykulu yarı uyanık. Uyandın bu karanlık rüyadan, torbanda yeni umutlarla, hayat seni bekliyor artık...
Sen değişince onlar da değişecek, dönüşmek zorunda, bilerek, bilmeyerek. Kabuğundan kurtulmuş kelebek gibi özgürce uç çiçekten çiçeğe, sevgiyi görerek. Göster sevgini bütün Dünyaya 'Sevgi her şeydir' diyerek.

Unutma ! Sevemeden sevilemezsin, affedemeden affedilemezsin, veremeden alamazsın.




Hüseyin Turgut SAYIN,


Bahçeşehir/İSTANBUL, 29.Ocak.2012